سابقون

طرفداران برهنگی و کشف حجاب، برای عدم پذیرش حجاب، دست به توجیه و استدلال میزنند و اشکالاتی مطرح کردهاند که موجب تردیدهایی گشته است که به طرح چند نمونه میپردازیم:

1ـ برخی میگویند انسان چه زن و چه مرد، آزاد آفریده شده و آزادی، مفهوم مقدسی است که همگان طرفدار آنند، ولی حجاب و پوشش اسلامی، دست و پا گیر بوده و زنان را منزوی و پردهنشین کرده، در نتیجه از مواهب آزادی محروم بودهاند. میگویند: خداوند در نهاد بشر غرایز بسیاری از جمله «غریزه جنسی» نهاده است، که نباید آنها را سرکوب کرد، بلکه باید با کمال آزادی، این غرایز را اشباع نمود و گر نه موجب عقده و بیماریهای روانی در افراد میشود.

ولی روشن است هر چیزی دارای حدی است. آیا انسان آزاد است که غذای مسموم بخورد یا نصف شب طبل بزند و همسایهها را بیدار نماید؟.

قطعا آزادی دارای حد و مرز است. آزادیای مقدس است که موجب ضرر و زیان و سلب آزادی و آسایش دیگران نشود.

2ـ میگویند: زنان نیمی از جامعه هستند و باید دوش به دوش مردان به کارهای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... بپردازند. صحیح نیست که جامعه را از نیمی از نیروی انسانی خود محروم کرده و آنها را به انزوا کشید. حجاب عامل مهمی برای به انزوا کشیدن زنانی است که نیمی از جامعه را تشکیل میدهند. حجاب دست و پا گیر بوده و زنان را از فعالیتهای فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و ... باز میدارد.

درست است که زنان نیمی از اعضای فعال جامعه هستند و باید در تمام صحنهها تلاش داشته باشند، ولی پوشش اسلامی (حجاب) در حدی که آنان را از تلاش در صحنههای کار و فعالیت باز دارد، دست و پا گیر نیست، زیرا حجاب به معنی پردهنشینی نیست بلکه به معنی پوشش معقول است.

زن میتواند با لباسهای بلند و پوشش کامل اسلامی به تلاش برای زندگی بهتر بپردازد و در مواردی که چادر لباس برتر و پوشش عالیتر است در صحنه ظاهر شود.

3ـ میگویند: حجاب و پوشش زن، موجب فاصله انداختن میان زن و مرد شده، مردان را به زنان حریصتر میکند و آتش تمایلات آنها را شعلهورتر میکند چرا که «الانسانُ حریصٌ علی ما مُنِعَ؛

انسان نسبت به چیزی که از آن ممنوع شده، حریص است.»

این اشکال، نوعی مغالطه است، چون پوشش در اسلام به معنی محرومیت زن و مرد از اشباع غریزه از راه صحیح نیست تا موجب عطش بیشتر و ناهنجاری گردد. اگر آنچه که اسلام در مورد آسانگیری در ازدواج فرموده، اجرا شود، غریزه از راه صحیح اشباع شده و اشکالی پدید نمیآید